W ramach diagnostyki przeprowadzamy wywiad z pacjentem oraz następujące badania:
• Cyfrowe zdjęcie ortopantomograficzne (panoramiczne)
• Badanie stanu dziąseł i błony śluzowej jamy ustnej
• Badanie tkanek twardych zęba
• Badanie w kierunku występowania choroby okluzyjnej
• Badanie anatomii i funkcji stawów skroniowo-żuchwowych
Powyższe procedury diagnostyczne, zależnie od kierunku dalszego postępowania, uzupełniamy:
• Radiowizjografią cyfrową
• Tomografią komputerową
• Dokumentacją fotograficzną
• Specjalistycznymi badaniami dodatkowymi
Choroba okluzyjna polega na nieprawidłowym kontakcie pomiędzy zębami dolnej i górnej szczęki (czasami mimo równego ich ustawienia w łukach zębowych), co powoduje nieprawidłową pracę stawów skroniowo-żuchwowych oraz nadmierne napięcie mięśni twarzy. Zwiększona praca mięśni żujących odpowiada za zgrzytanie i zaciskanie zębów, co z kolei niszczy zęby i staw skroniowo-żuchwowy. Zaburzenia zwarcia doprowadzają nie tylko do starcia powierzchni zębów, dyskomfortu podczas jedzenia, pękania szkliwa, powstania ubytków przy szyjkach i nadwrażliwości zębów, ale również do niszczenia prac protetycznych (pękania ceramiki mostów, koron, licówek), pękania zębów własnych, konieczności ich kanałowego leczenia, a niejednokrotnie nawet do utraty przeciążonych zębów. Aby uniemożliwić nocne zaciskanie lub zgrzytanie zębami często wykonujemy specjalne nakładki ochronne. Długotrwałe, nie leczone, zaburzenia okluzyjne prowadzą do trwałych uszkodzeń struktur stawu skroniowo-żuchwowego, zwiększonej jego mobilności, trzasków w stawie, bólu głowy, bólów w okolicy ucha, szyi, zaburzeń słuchu, szumów w uszach i występowania innych niespecyficznych objawów choroby . Wiele uciążliwych dolegliwości, uznawanych jako bóle migrenowe, ma swoje podłoże w zaburzeniach okluzji.
Im wcześniej rozpoznamy chorobę okluzyjną, tym łatwiej i skuteczniej możemy ją leczyć. Tylko prawidłowa diagnoza po odpowiednio przeprowadzonym badaniu daje możliwość prawidłowego leczenia.